بنام خدا
اگر در تاریخ تورقی کنیم می بینیم که بیشترین مذاهب وفرقه ها در مذهب تشیع است در زمینه کلامی فقهی عرفانی وفلسفی ومعروف است جنگ 72 ملت که اشاره شاعر به همین مذهب است. البته نقش دشمنان استعمارگر در دو سده اخیر در ایجاد فرقه واختلاف درجهان اسلام برکسی پوشیده نیست وهمین اکنون ما گرفتار فرقی مانند القاعده داعش ودیگران هستیم .
اما برای روشنگری وحل این اختلافات در نظام جمهوری اسلامی تنها راه از مسیر قوه قضائیه نمی گذرد وشاید اساسا نیازی به این امر نباشد .اسلام ومذهب جعفری آنقدر توان مقابله فکری با این فرق گوناگون رادارد .اگربیاد داشته باشیم در اوائل انقلاب جلسلت مباحثه میان گروه ها از جمله با کمونیستها برقرار بود واز طریق صدا وسیما نیز منعکس میشد مورد معروف آن مباحثه استاد مصباح و شهید بهشتی با احسان طبری بود.جالب است که پس از استقرار نظام همه چیز فراموش شد وگویا ما بهدف خود رسیدم بقیه بما چه مربوط؟ دشمن بیکار نمی نشیند ونظام هم اگر تنها بر قدرت نظامی بایستد عاقبت خوبی ندارد وکار نباید دردست قوه قضائیه بیفتد . چه باید کرد؟ چند سال پیش رهبری از ایجاد کرسی های آزاد اندیشی دردانشگاه ها خبر دادند اما درعمل چیزی رخ نداد وتنها یک گروه اقلیت است که عملا میتواند سخن خودرا برکرسی بنشاند. بیائیم در دانشگاه ها همان پیشنهاد رهبری را انجام دهیم واجازه دهیم تا همه گروه ها وفرق با هر تفکری حاضر شوند ومناظرات برقرار گردد. اینگونه میتوان مردم را با این گروه ها آشنا نمود وخطرات را دریافت . بگیر وببند دردی را دوا نمیکند واصرار برآن نیز بخشی از جامعه را جری میکند وهزینه ها بالا میرود .پاسخ اندیشه اندیشه برتر است نه درفش وزندان. شیوه درست را ازاولیای امان بیاموزیم. وجود مکانی مانند هاید پارک لندن برای ابراز عقاید میتواند مفید باشد.
اگر در تاریخ تورقی کنیم می بینیم که بیشترین مذاهب وفرقه ها در مذهب تشیع است در زمینه کلامی فقهی عرفانی وفلسفی ومعروف است جنگ 72 ملت که اشاره شاعر به همین مذهب است. البته نقش دشمنان استعمارگر در دو سده اخیر در ایجاد فرقه واختلاف درجهان اسلام برکسی پوشیده نیست وهمین اکنون ما گرفتار فرقی مانند القاعده داعش ودیگران هستیم .
اما برای روشنگری وحل این اختلافات در نظام جمهوری اسلامی تنها راه از مسیر قوه قضائیه نمی گذرد وشاید اساسا نیازی به این امر نباشد .اسلام ومذهب جعفری آنقدر توان مقابله فکری با این فرق گوناگون رادارد .اگربیاد داشته باشیم در اوائل انقلاب جلسلت مباحثه میان گروه ها از جمله با کمونیستها برقرار بود واز طریق صدا وسیما نیز منعکس میشد مورد معروف آن مباحثه استاد مصباح و شهید بهشتی با احسان طبری بود.جالب است که پس از استقرار نظام همه چیز فراموش شد وگویا ما بهدف خود رسیدم بقیه بما چه مربوط؟ دشمن بیکار نمی نشیند ونظام هم اگر تنها بر قدرت نظامی بایستد عاقبت خوبی ندارد وکار نباید دردست قوه قضائیه بیفتد . چه باید کرد؟ چند سال پیش رهبری از ایجاد کرسی های آزاد اندیشی دردانشگاه ها خبر دادند اما درعمل چیزی رخ نداد وتنها یک گروه اقلیت است که عملا میتواند سخن خودرا برکرسی بنشاند. بیائیم در دانشگاه ها همان پیشنهاد رهبری را انجام دهیم واجازه دهیم تا همه گروه ها وفرق با هر تفکری حاضر شوند ومناظرات برقرار گردد. اینگونه میتوان مردم را با این گروه ها آشنا نمود وخطرات را دریافت . بگیر وببند دردی را دوا نمیکند واصرار برآن نیز بخشی از جامعه را جری میکند وهزینه ها بالا میرود .پاسخ اندیشه اندیشه برتر است نه درفش وزندان. شیوه درست را ازاولیای امان بیاموزیم. وجود مکانی مانند هاید پارک لندن برای ابراز عقاید میتواند مفید باشد.
