آخرین ارسال‌ها

خوش آمدید

اگر شناسه کاربری دارید، خواهشمندیم وارد شوید، اما اگر تاکنون شناسه ای نساخته اید، برایگان به خانواده +۲۰ هزار نفری دادپرور بپیوندید.

دانستنی انتخاب کشور، دانشگاه و گرایش مناسب برای ادامه تحصیل در خارج

این نوشته بخشی از گردآورد "زندگی حقوقی در آمریکا (ادامه تحصیل، آزمون وکالت، و ...)" است.
در اکثر مواقع (و نه همیشه) موقع صحبت با افرادی که قصد ادامه تحصیل در خارج را دارند، دیدم و میبینم که روی شهرت و رتبه دانشگاه تاکید فراوانی دارند. هرچند که خیلی خوب هست که دانشگاهی که قصد ادامه تحصیل در آن را دارید از آوازه خوبی برخوردار باشد، و این موضوع نه تنها اماره ای قوی برای کیفیت بالای آن دانشگاه می توانید باشد، بلکه به لحاظ شخصی نیز حس خوبی به شما خواهد داد. اما واقعیت مهم تری که وجود دارد این است که معیارهای مهم تر دیگری وجود دارند که در واقع آنها را باید در بالای لیست معیارها برای انتخاب دانشگاه مناسب برای ادامه تحصیل در خارج قرار داد.

چند نکته قبل از شروع بحث اصلی:
  • این نوشته کاملا حاصل تجربه شخصی ست. انتخاب های مهم در زندگی نیز موضوعی کاملا شخصی هستند. هر چند تجربیات دیگران می تواند مفید باشد اما چنین مسائلی باید مورد به مورد بررسی شود. لذا در عین حال که شما را دعوت به مطالعه این نوشته می کنم، صمیمانه درخواست دارم از تجربیات دیگران نیز بهره برده و در نهایت مورد خودتان را بررسی شخصی کنید تا بهترین انتخاب را داشته باشید.
  • پیشنهاد می کنم پیگیر مطالب این سلسله نوشته باشید: سلسله نوشته ها: زندگی حقوقی در آمریکا (ادامه تحصیل، آزمون وکالت، و ...) | شبکه اجتماعی حقوقدانان
  • در هر وبلاگ نوشته امکان ارزیابی نوشته و ارسال دیدگاه برای بحث و اشتراک داشته ها وجود دارد. از این امکانات بهره کامل ببرید.
خاطرم هست زمانیکه پیگیر اقدام برای پذیرش جهت ادامه تحصیل در خارج بودم، سوالات زیادی برام پیش آمده بود. برای هر سوال هم دلایل و پاسخ های خوبی (از نظر خودم!) داشتم. از جمله:
  • برای کدوم کشورها اپلای کنم؟ (آمریکا و انگلیس و فرانسه و یکی دوتای دیگه. کلا همینا هستن حقوق شون خیلی سر زبان هاست! حالا این به کنار. بعد از تموم شدن درس حداقل یکی بپرسه کجا خوندی میگم آمریکایی فرانسه ای جایی. یکم ضایع ست مثلا بگم ...! «نام کشورهای گروه دوم رو نمیبرم که احیانا به برخی افراد بر نخوره»)
  • کدوم دانشگاه اپلای کنم؟ (هاروارد و استفورد و یل و ... که بالای لیسته پنسیلوانیا و ... هم بعدشون میزنم. از اونور هم آکسفورد و اونورم سوربن و ... یه چند تا هم از رتبه های پایینی میزنم و تمام)
  • چه مقطعی بزنم؟ چه گرایشی؟ (من که ارشدم رو دارم از ایران. گرایش خوبی هم دارم. برم دوباره اونور ارشد بخونم ضایع نیست؟ جی دی که دیگه خیلی ضایع تره همه میگن خیر سرت رفتی پیشرفت کنی، یه قدمم برگشتی عقب که! حالا گیریم مقطع معلوم شد، چه گرایشی بخونم؟ باید یه چیز دهن پر کن باشه حداقل فردا روز روم بشه حرف بزنم در موردش!)
و یکسری سوالات دیگه که نیازی به مطرح کردن نیست. مشابه همین سوالات و مشابه همین دلایل و ذهنیت ها در اکثر افرادی که با من صحبت کردن وجود داشت. اما آیا واقعا این مسائل ارزش حتی فکر کردن دارند؟! اینکه فکر کنیم کدوم کشور با کلاس تره یا کدوم مقطع و گرایش دهن پر کن تره یا اینکه کدوم دانشگاه با کلاس تره یا حتی بعد از پذیرش، کدوم واحدها شیک تره، آیا این مسائل اهمیتی دارند؟ یا اگر اهمیتی داند، آیا در اولویت باید باشند؟

پاسخ من به سوال اول مثبت هست. بله این ها هم اهمیت دارند. اما پاسخم به سوال دوم منفی هست. خیر اصلا در اولویت نیستند.

بسیاری از این قبیل سوالات از آنجایی ایجاد می شوند که ما به مقوله ادامه تحصیل صرفا به دید یک دوره کوتاه آکادمیک نگاه میکنیم. اما در واقع باید بدانیم که ادامه تحصیل در مقطع بالاتر خصوصا در خارج از کشور، یک زندگی نو هست. یک دوره کاملا متفاوت از زندگی و با ویژگی های منحصر به فرد خود. به نوعی حتی شاید بتوان گفت یک دگرگونی در روند زندگی ست. بزارید با چند مثلا موضوع را کمی روشن تر کنم:
  • درسته که بوگاتی و لامبورگینی (شاید!) خیلی بهتر از پراید باشند. اما آیا وقتی کلا ۳۰ میلیون تومان برای خرید ماشین کنار گذاشتید، اصلا منطقی هست که موقع بررسی انتخاب های موجود برای خرید، به بوگاتی و لامبورگینی هم فکر کنید؟
  • بر فرض که بودجه شما دقیقا به اندازه خرید یک بوگاتی باشد، اما تا این لحظه ماشینی که داشته اید اولا اتومات نبوده و ثانیا رانندگی تان خیلی دقیق و با احتیاط نیست و چون سالها به این شکل رانندگی کرده اید، دیگر به عادت تبدیل شده. حالا آیا منطقی هست بوگاتی بخرید؟ به این فکر کردید که اگر بهردلیل خط و خشی روی این ماشین تان بیوفتد باید اندازه کل پول آن پراید برای رفع یک سانت خش روی بوگاتی تان خرج کنید؟ خرج ماشین فقط قیمت خرید آن نیست. نگهداری ماشین هم خود به قدر کافی خرج خواهد شد.
  • فرض کنید می خواهید ماشینی بخرید که صرفا برای خریدهای خانه یا کارهای ساده روزمره از آن برای رفت و آمد استفاده کنید. یا اصلا فرض کنید مسافر کش یا باربر هستید. اصلا خرید بوگاتی برای رفع این نیاز تان موضوعیت دارد؟
  • و در نهایت فرض کنید ۶ ۷ سال راننده بوده اید (از نظر خودتان خیلی هم راننده خوبی هستید) و ماشین تان هم پراید بوده و قدرت خرید ماشین دیگری هم ندارید. حالا شنیدید که مسابقات فرمول ۱ بزودی برگزار خواهد شد و ثبت نام آغاز شده و هرکسی می تواند ثبت نام کند اما ماشین و سایر لوازم هم برعهده خود اشخاص هست. شما هم ثبت نام می کنید. اما اصلا کار منطقی ای هست؟ گیریم که کل ۷ سال را جفت پا روی گاز با پراید رانندگی کردید و هیچ تصادفی هم نکردید. این یعنی شما در حد فرمول ۱ هستید؟ اصلا با چی میخواهید برید مسابقه؟ با پراید وسط پیست فرمول ۱؟
قصدم از مطرح کردن این مثل ها مقایسه ایران با سایر جاها نیست. بلکه بررسی موردی شرایط افراد با دانشگاه های مورد نظر هست. یعنی:
  • اگر برای هزینه کردن حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان برای یک سال یا یکمی بیشتر را ندارید، قید کشور و دانشگاه های مطرح که سر زبان ها هم هستند را بزنید.
  • حتی اگر به لحاظ مالی مشکلی ندارید، اما عادت کردید که شب امتحانی درس بخوانید یا از دیگران کپی کنید یا دیر کلاس برید یا کلاس رو بپیچونید یا تکلیف ها را انجام ندید و ... قید کشوری مثل آمریکا و انگلستان خصوصا در دانشگاه های متوسط به بالای شان را بزنید (نمیگم در همه موارد مشکل قانونی ای مثل آنرکود یا ... برای تان پیش خواهد آمد. نه. در اکثر مواقع راه در رو هست. اما اولا نباید به راه در رو فکر کرد و ثانیا به معنای واقعی اذیت خواهید شد یا بهتره بگم عذاب خواهید کشید)
  • اگر قصدتان از ادامه تحصیل در خارج، یادگیری و تخصص روی یک موضوعی ست، بهتره دانشگاهی که در آن موضوع خوب هست و اساتید خوبی داره را انتخاب کنید. لزوما آکسفورد و استنفورد و سوربن در همه چیز عالی نیستند. شاید موضوعی که شما پیگیرش هستید در یک دانشگاه متوسط در اتریش بسیار قوی و در سطحی دنیا مطرح باشد.
  • اینکه شما دانشجوی خوبی در دوره لیسانس و یا ارشد تان در ایران بودید «نامی از دانشگاه ها نمیبرم که به برخی افراد برنخورده و برداشت اشتباه از قصد و حرفم نشه»، و اینکه فرم اپلیکیشن دانشگاه های مطرح دنیا به روی همه باز هست، نه به این معناست که شما در حد دانشگاه هایی مثل یل و آکسفورد و ... هستید و نه به این معناست که اصل واجد شرایط چنین دانشگاه هایی هستید. (قطعا همه با تلاش می توانند به هرسطحی که می خواهند برسند) اما اگر زبان بسیار قوی، رزومه بسیار خوب، تجربه کافی، فعالیت های علمی و پژوهشی در سطح قابل قبول، سابقه درخشان و انگیزه قوی ندارید، خیلی بعید هست که اصلا در دانشگاه های تراز اول پذیرش بگیرید. برفرض گرفتن هم تازه بازی شروع میشه. ادامه این بازی واقعا سخت هست و بعیده بتونید ادامه بدید (مگر اینکه باز مثل بالا، عذاب بکشید)
پس موقع اپلای باید خیلی منطقی و بصورت یک پکیج به این موضوع نگاه کرد. یعنی از زوایای مختلف به این موضوع نگاه کنیم و تمام مسائل را بررسی کنیم و بعد انتخاب کنیم. خود من به اینصورت بررسی کردم و در نهایت انتخاب کردم:
  • اول به این موضوع فکر کردم اصلا برای چه هدفی میخوام برم خارج. که با توجه به این موضوع بتونم کشور رو انتخاب کنم.
  • بعد نگاهی به هزینه های زندگی کردم تا ببینم از بین کشورهای انتخاب شده، کدوم ها قابل حذف هستند.
  • بعد نگاهی به ویژگی ها و رزومه م کردم تا با این موضوع بدونم کدوم دانشگاه ها رو اصلا اپلای نکنم.
  • بعد به موضوعی که علاقه داشتم و شرایطی که داشتم نگاه کردم که بدونم کدوم دانشگاه ها برام مناسب تر هست و احتمال قبولیم بیشتره
  • بعد از لیست تهیه شده به بررسی هزینه های دانشگاه پرداختم تا اونهایی که اصلا در اون لحظه امکانش نبود رو حذف کنم.
  • نهایتا یک لیست از دانشگاه ها آماده شد. لیست کوتاه. اما بررسی شده و مرتب شده. ۱۰۰ دانشگاه مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت ۱۰ مورد کنار گذاشته شد (اول میخواستم ۱۰ دانشگاه رو اپلای کنم. اما بعد از این بررسی ها، و استفاده از تجارت دیگران، ۲ دانشگاه رو انتخاب کردم. یکی در آمریکا و دیگری در چین. در نهایت هم از هردو هم پذیرش گرفتم و هم اسکالرشیپ) (برای این موضوع بررسی های زیادی کردم و از کمک دیگران هم استفاده کردم. کمی توضیحات تکمیلی در این نوشته دادم: یادداشت - پله پله تا ادامه تحصيل در آمريکا)
با این بررسی ها، در مورد من، نیازی به بررسی های اضافه تر نبود و چون پرونده بسته شد و به نتیجه رسید، نیازی به بررسی های بعدی نبود. اما بررسی این موارد هم حس میکنم در اکثر موارد باید انجام بشه. در نگاه اول مهم نیستند اما وقتی وارد کشور جدید بشید میبینید که چقدر اهمیت دارند:
  • شرایط جغرافیایی و آب و هوایی شهر محل تحصیل
  • شرایط فرهنگی شهر محل تحصیل
  • وضعیت قانونی و سطح کیفی زندگی (مواردی چون هزینه ها، میزان جرائم، نوع جرائم، ویژگی افراد بلحاظ باوری و اعتقادی و ...)
خداروشکر در مورد بنده شانس با من یار بود و خدا خواست و همه موارد عالی بودند. و الا اگر مشکلی پیش میامد (مثلا اگر در شهری که افراد ملی گرا زندگی می کنند میبودم. و یا در شهری با اعتقادات مذهبی شدید میبودم و یا در شهری که جرائم مختلف بسیار رخ میده و یا اینکه سرمای غیرقابل تحمل برای من داشت)، قطعا این حسرت را میخوردم که چرا دقت نکردم و قبل از انتخاب این بررسی ها را نکردم. این موارد را جدی بگیرید!

حالا شاید این سوال پیش بیاد که با اینکه من یک جایی بالاتر گفتم که جوابم به سوال «آیا آن معیارهایی که در اولویت نبودند، اهمیت دارند؟» مثبت است، اما چرا هیچ جا ازش استفاده نکردم؟ پاسخ این هست که در مورد من این اتفاق رخ نداد. چرا که همانطور که قبلا گفتم، بعد از بررسی های اولیه انتخاب های من مشخص شد و پرونده بسته شد. اما مثلا اگر اینطور پیش می رفت که در نهایت بین چندین دانشگاه از کشورهای مختلف میموندم و بلحاظ شرایط دیگر، وضعیت یکسانی می داشتم، اونوقت سراغ این موضوع میرفتم که حالا مثلا کدام دانشگاه یا کشور یا گرایش یا مقطع را از بین موارد انتخاب کنم که هم با کلاس تر باشه و هم دهن پر کن تر باشه و ... (خداروشکر کار به اینجا نکشید. امیدوارم کار شما هم به جایی نرسه که بخواهید تصمیم به این مهمی رو بر اساس کلاس و حرف دیگران و دهن پر کردن بگیرید)

یکشنبه، ۲۶ نوامبر، ساعت ۰۲:۱۲ بامداد! ۵ روز مانده به امتحانات پایان ترم وبین مطالعه، برای رفع خستگی و قبل از خواب، با توجه به اینکه این روزها هم بحث پذیرش داغ هست، موبایل را برداشتم و تصمیم گرفتم این مطلب را بنویسم. شاید ساختار منسجمی نداشته باشه، شاید مثال ها خیلی قوی نباشه، شاید همه حرف ها زده نشده (که خوب میتونید دیدگاه بفرستید و بحث را ادامه بدیم)، اما سعی کردم در حد امکان تجربیات شخصیم رو به اشتراک بگذارم. امیدوارم مفید واقع شه. مطالب دیگر مرتبط با موضوع سلسله نوشته زندگی حقوقی در آمریکا را بزودی و پس از امتحانات پایان ترم خواهم نوشت. تا آن زمان چنانچه نکته یا سوالی هست که نیاز به اطلاعات بیشتر دارید در بخش دیدگاه های مطالب منتشر شده فعلی درج کنید که مد نظر داشته باشم.

اگر سوالی دارید و یا اگر شما هم تجربه ای در این زمینه دارید، در بخش دیدگاه ها مطرح کنید. همچنین دعوت میکنم از بخش گالری در همین نوشته، نگاهی به برخی دانشکده های حقوق بندازید. (تصویر اول هم دانشگاهی ست که شخصا مشغول تحصیل در آن هستم. صادقانه بگم، اکثرا داخل این دانشگاه ها از ظاهرشون هم بهتره. حداقل در مورد دانشگاهی که خودم در آن هستم اینطور هست)

موفق باشید
  • nice-uni-17.png
    nice-uni-17.png
    151.1 KB · نمایش‌ها: 232
  • nice-uni-16.png
    nice-uni-16.png
    124.3 KB · نمایش‌ها: 296
  • nice-uni-15.png
    nice-uni-15.png
    108.2 KB · نمایش‌ها: 11,939
  • nice-uni-14.png
    nice-uni-14.png
    122.7 KB · نمایش‌ها: 276
  • nice-uni-13.png
    nice-uni-13.png
    147.2 KB · نمایش‌ها: 256
  • nice-uni-12.png
    nice-uni-12.png
    196.4 KB · نمایش‌ها: 243
  • nice-uni-11.png
    nice-uni-11.png
    174 KB · نمایش‌ها: 228
  • nice-uni-10.png
    nice-uni-10.png
    156.4 KB · نمایش‌ها: 278
  • nice-uni-9.png
    nice-uni-9.png
    169.8 KB · نمایش‌ها: 245
  • nice-uni-8.png
    nice-uni-8.png
    121.6 KB · نمایش‌ها: 236
  • nice-uni-7.png
    nice-uni-7.png
    147.6 KB · نمایش‌ها: 265
  • nice-uni-6.png
    nice-uni-6.png
    132.4 KB · نمایش‌ها: 256
  • nice-uni-5.png
    nice-uni-5.png
    131.4 KB · نمایش‌ها: 272
  • nice-uni-4.png
    nice-uni-4.png
    140.3 KB · نمایش‌ها: 244
  • nice-uni-3.png
    nice-uni-3.png
    147.2 KB · نمایش‌ها: 315
  • nice-uni-2.png
    nice-uni-2.png
    156.4 KB · نمایش‌ها: 235
  • nice-uni-1.png
    nice-uni-1.png
    127.7 KB · نمایش‌ها: 227
  • سپاس
واکنش‌ها: S_np و Farzaneh-Kamran

بررسی‌های اخیر

خوبی ها: مسئله ای طرح شده که هیچ جا بهش اشاره نشده بود قبلا
کاستی ها: ناتینگ :)
دقیقا مسئله انتخاب کشور و شهر سازگار با شخصیت، مسئله ایه که خیلی ها از جمله خود من، بهش بی توجه هستند و در این نوشته خیلی ساده و روون و مفصل بهش پراخته شده و کمترین اثری که میتونه داشته باشه اینه که خواننده رو به فکر کردن در مورد این مسائل و شرایط خودش وادار میکنه.
  • سپاس
واکنش‌ها: حامد عظیمی
حامد عظیمی
حامد عظیمی
همانطور که فرمودید این موضوع کمتر بهش پرداخته میشه درحالیکه بعد از تمام شدن مراحل پذیرش و مستقر شدن در کشور مربوطه، تازه این مسائل اهمیت خودشان را نشان میدن.

دیدگاه ها

مرسی آقای عظیمی که تجربیاتتون رو در اختیار عموم قرار میدید. قطعا خیلی مفید خواهند بود. اگر میشه لطفا در مورد direct PHD در دانشگاه های آمریکا اطلاعاتی رو مطرح کنید. با توجه به این شنیده ها که برای دانشجویان حقوق ایرانی پذیرش مستقیم در مقطع دکتری دانشگاه های آمریکا خیلی بعید به نظر می رسه.
 
مرسی آقای عظیمی که تجربیاتتون رو در اختیار عموم قرار میدید. قطعا خیلی مفید خواهند بود. اگر میشه لطفا در مورد direct PHD در دانشگاه های آمریکا اطلاعاتی رو مطرح کنید. با توجه به این شنیده ها که برای دانشجویان حقوق ایرانی پذیرش مستقیم در مقطع دکتری دانشگاه های آمریکا خیلی بعید به نظر می رسه.
خواهش میکنم. به احتمال زیاد یک نوشته کامل در مورد مقاطع مختلف برای حقوق در آمریکا بنویسم. چون موضوعی هست که هم طولانی خواهد بود و هم احتمالا سوالات مخصوص خودش را هم خواهد داشت بنابراین در قالب یک دیدگاه در این نوشته ارسال نمیکنم و بزودی (بعد از امتحانات) در قالب یک نوشته جدا در سلسله نوشته زندگی حقوقی در آمریکا درجش میکنم.
 
سلام و سپاس از مطالب مفيدتون
آيا مصاحبه اينترنتي كه با استاد دانشگاه داشتيد يك مصاحبه عمومي بود يا تخصصي. لطفا بيشتر راجع به آن توضيح دهيد كه بشود خود را آماده كرد. اين روزها اكثر دانشگاه‌ها مصاحبه اينترنتي مي‌كنند. سپاس
 
سلام و سپاس از مطالب مفيدتون
آيا مصاحبه اينترنتي كه با استاد دانشگاه داشتيد يك مصاحبه عمومي بود يا تخصصي. لطفا بيشتر راجع به آن توضيح دهيد كه بشود خود را آماده كرد. اين روزها اكثر دانشگاه‌ها مصاحبه اينترنتي مي‌كنند. سپاس
وقت بخیر
مصاحبه با استاد دانشگاه انجام نمیشه اصولا. مصاحبه ای که من داشتم با مسئول پذیرش بود. اصولا بین ۵ تا ۲۰ دقیقه (طبق شنیده هام از همکلاسی ها) طول میکشه. اما مصاحبه خود من نزدیک ۴۰ دقیقه بود.
اصولا مصاحبه عمومی هست و خیلی بحث تخصصی مطرح نمیشه، مگر اینکه خودتون سرصحبت را باز کنید یا در رزومه یا اس او پی تون به موضوعی اشاره کنید که برای شون جالب یا جای سوال باشه، که در اینصورت در مورد اون موضوع هم کمی بحث میشه. مثلا برای خود من از نزدیک ۴۰ دقیقه شاید کمتر از ۱۰ دقیقه ش بحث در مورد موضوع تخصصی ای شد که خیلی در رزومه و بخصوص در انگیزه نامم بهش اشاره کرده بودم. و خوب انتظار هم داشتم در موردش بحث شه (در واقع یعنی اگر نمیخواستم در موردش بحث شه میتونستم خیلی روش مانور ندم و در نتیجه مصاحبه به موضوعات عمومی محدود میشد)
اینکه در مصاحبه چه سوالاتی مطرح میشه و بهتره مصاحبه را چطور مدیریت کرد خودش یک مطلب کامل میتونه باشه. که سعی میکنم تا قبل از ۱۰ دسامبر یک مطلب کامل در موردش بنویسم (هم کل مصاحبه خودم تا جایی که ممکن بود البته. هم از همکلاسی ها میپرسم تا ببینم از اونها چه سوالاتی شده. فعلا تا ۷ دسامبر همه مشغول امتحانات هستند و امکان نوشتن و سوال کردن از کسی نیست. اما بعد از ۷ ام و تا قبل از ۱۰ ام نوشته را خواهم نوشت و در همین سلسله نوشته اضافه میکنم: سلسله نوشته ها: زندگی حقوقی در آمریکا (ادامه تحصیل، آزمون وکالت، و ...) | شبکه اجتماعی حقوقدانان)
 
ممنون از توضیحات خوبتون، من هنوز در مورد رفتن یا موندن مرددم، گرچه کم کم در من داره علاقه بوجود میآد،اما استرس از نابلدی مسیر، یکی از مهمترین دلایل عدم تمایلم برای رفتن هست، مطالب شما و پروسه ای که طی کردین کمک زیادی برای من و امثال من خیلی کمک خوبی هست، و اینکه من وکیل هستم، از دوستانم که در آمریکا ساکن هستم شنیدم پرستیژ این شغل بسیار بالاست و یکی از نقاط مثبت برای گرفتن اپلای هست، میخواستم در مورد صحت و سقم این موضوع بودنم، واقعا اینطور هست؟ و اینکه فقط با خوندن یک کتاب نمیشه اسپگینگ یاد گرفت، شما برا تقویت اسپکینگ چه کاری انجام دادید؟ ممنون از پاسخگوییتون
 
ممنون از توضیحات خوبتون، من هنوز در مورد رفتن یا موندن مرددم، گرچه کم کم در من داره علاقه بوجود میآد،اما استرس از نابلدی مسیر، یکی از مهمترین دلایل عدم تمایلم برای رفتن هست، مطالب شما و پروسه ای که طی کردین کمک زیادی برای من و امثال من خیلی کمک خوبی هست، و اینکه من وکیل هستم، از دوستانم که در آمریکا ساکن هستم شنیدم پرستیژ این شغل بسیار بالاست و یکی از نقاط مثبت برای گرفتن اپلای هست، میخواستم در مورد صحت و سقم این موضوع بودنم، واقعا اینطور هست؟ و اینکه فقط با خوندن یک کتاب نمیشه اسپگینگ یاد گرفت، شما برا تقویت اسپکینگ چه کاری انجام دادید؟ ممنون از پاسخگوییتون
سوالات خوبی مطرح کردید
یکی از مطالبی که بزودی خواهم نوشت در این سلسله نوشته، در مورد رزومه و اس او پی و اینکه مانور دادن روی چه مسائلی در این دو بهتر هست خواهد بود. در اون مطلب پاسخ سوالات شما داده میشه. در مورد زبان هم احتمالا یک نوشته جدا خواهم نوشت و هم کارهایی که شخصا انجام دادم و هم کارهایی که بعد از آمدن به اینجا دانشگاه براتون انجام میده را توضیح خواهم داد.
 
سلام.
واقعا تبریک میگم واز اینکه صادقانه تجارب خودتون را در اختیار دیگران قرار میدید صمیمانه تشکر میکنم وآرزوی موفقیت دارم.
 
با درود به جناب عظیمی عزیز.
سپاسگزار از شما که با بزرگواری تجربیاتتون رو در اختیار دیگران می‌گذارید. بی‌تردید مطالب ارسالی شما و پاسخ‌های شما کمک بسیار بزرگی به کسانی است که تازه در این راه میخوان قدم بردارند و مشتاق هستند.
سوالی که من دارم در خصوص نحوه انتخاب استاد یا کارگروه برای پروسه اپلای هست. و اینکه آیا تا الان استادان ایرانی رو در رشته حقوق شناسایی کردین؟ یا دانشجویان ایرانی که بتوان با آنها از ایران در ارتباط بود؟
و سوال دیگر اینکه امکان گرفتن فاند مناسب که هزینه‌های تحصیل و زندگی رو پوشش بده در دانشگاه شما یا دانشگاه مشابه وجود داره در مقاطع مختلف؟
باز هم از لطف شما ممنونم که وقت می‌گذارید.
 
با درود به جناب عظیمی عزیز.
سپاسگزار از شما که با بزرگواری تجربیاتتون رو در اختیار دیگران می‌گذارید. بی‌تردید مطالب ارسالی شما و پاسخ‌های شما کمک بسیار بزرگی به کسانی است که تازه در این راه میخوان قدم بردارند و مشتاق هستند.
سوالی که من دارم در خصوص نحوه انتخاب استاد یا کارگروه برای پروسه اپلای هست. و اینکه آیا تا الان استادان ایرانی رو در رشته حقوق شناسایی کردین؟ یا دانشجویان ایرانی که بتوان با آنها از ایران در ارتباط بود؟
و سوال دیگر اینکه امکان گرفتن فاند مناسب که هزینه‌های تحصیل و زندگی رو پوشش بده در دانشگاه شما یا دانشگاه مشابه وجود داره در مقاطع مختلف؟
باز هم از لطف شما ممنونم که وقت می‌گذارید.
وقت بخیر
خواهش میکنم
امیدوارم مفید واقع شه

برای ارشد اصولا انتخاب استاد نداریم. حداقل تا جایی که من میدونم (البته در ارتباط بودن با اساتید همیشه میتونه مفید باشه)

اما در مورد دکتری، چیزی که میتونم بگم این هست که در سایت هر دانشگاهی میتونید لیست اساتید حال حاضر دانشگاه رو ببینید (به همراه جزئیات دروسی که ارائه میدن یا کلینیک هایی که برگزار میکنن). از این طریق میتونید باهاشون در تماس باشید و ببینید آیا حاضرند همکاری کنند یا خیر (اگر دانشجوی ارشدشون باشید کارتون راحت تر میشه. البته تضمینی نیست. اما کمی راحت میشه کارتون. ولی اگر مستقیم برای دکتری بخواهید برید کمی سخته هرچند غیرممکن نیست)

با کارگروه خاصی برای اپلای در ارتباط نخواهید بود. بعد از پر کردن فرم مسئول پذیرش همه کارها را پیگیر میشه و ایمیل ها مرتب به شما ارسال میشه و هر پاسخ شما توسط اونها به شخص مربوطه فوروارد میشه و کارها خیلی سریع پیگیری میشه.

اساتید ایرانی حقوق رو شناسایی نکردم (چون اصلا پیگیر این مسئله نیستم). در دانشگاه ما (دانشکده حقوق البته) که نیست. این رو میدونم. اما بقیه دانشگاه ها رو اصلا خبر ندارم.

در مورد دانشجوها هم ارتباط برقرار کردن بسیار ساده ست. ایرانی های هر دانشگاهی در آمریکا در فیسبوک و تلگرام و ... گروه های مختلف دارن و خیلی راحت با یک جستجو میتونید پیداشون کنید و بهشون بپیوندید.

در مورد فاند هم در دوره ارشد اصولا فاند نیست (مگر اینکه کیس بشدت خاص و عجیبی باشید که معمولا در رشته حقوق این مورد خیلی موضوعیت نداره. در بحث های پزشکی و تکنولوژی و ... شاید بشه مثلا با اختراعی فرمولی چیزی به اون حد رسید اما حقوق چون بحث تئوری بیشتری داره و هر کشور هم با کشور دیگه فرق داره معمولا، خیلی بحث نبوغ به معنای خاصش مطرح نمیشه). ولی میتونید اسکالرشیپ بگیرید. که بسته به فاکتورهای مختلف مثل رزومه تون، انگیزه نامه، مصاحبه و ... میزانش میتونید از چند درصد تا ۱۰۰ درصد (تحصیل رایگان) بشه. اما در مقطع دکتری میتونید پیگیر فاند باشید. که یا دانشگاه بده، یا استادی که باهاش در تماسید (که این هم باز اگر دانشجوی ارشدشون بوده باشید و دانشجوی بسیار خوبی هم باشید ممکنه. مثلا امسال دو تا از همکلاسی های من برای دکتری از استاد شون فاند گرفتن)
 
با درود به جناب عظیمی عزیز

آقای عظیمی با چن نفر صحبت کردم هم توو آمریکا و هم توو اروپا، همشون گفتن اگر میخوای خارج کار کنی باید JD بخونی LLM برای کسیه که میخواد آشنایی پیدا کنه و برگرده کشور خودش، منظورشون این بود که اون زیرساخت ها و اصلیات نظام حقوقی رو اول باید شناخت تا در هر گرایشی موفق بود.
خواهش میکنم لطفا شما هم نظرتون درباره این سوالات بفرمایید (ببخشید شماره میزنم برای اینه که راحت تر جواب بدید)

1. شما الان خودتون وسط گود هستید، نظرتون چیه؟ اگر برمیگشتین از اول چه مقطع و احتمالا گرایشی انتخاب می کردید؟

2. میشه خواهش کنم درباره تصمیم شغلی آیندتون هم صحبت بفرمایید که می خواید چکار کنید؟ اگر مایل نیستید فقط بفرمایید که آیا الان که LLM خوندین بینشتون نسبت به کار حقوقی نسبت به قبل تغییر کرد و این تغییر برنامه های آینده ی شما رو عوض کرده یا نه اتفاقی نیفتاده و مدرک و آگاهی بوده که کسب کردید و درنهایت هم برخواهید گشت؟

3. متاسفانه بسیار مردد هستم با اینکه مشکل زبانی ندارم موندم که LLM بخونم یا ایران بمونم، من فکر میکنم ایران فضای کار حرفه ای نیست و آدم خیلی درگیر مسائل جزئی و فرعی و اعصاب خوردکن میشه، نمیدونم شما هم با من موافقید یا خیر؟

از لطف و توجهتون بی نهایت سپاسگزارم
بهترین ها رو براتون آرزو دارم
 
با درود به جناب عظیمی عزیز

آقای عظیمی با چن نفر صحبت کردم هم توو آمریکا و هم توو اروپا، همشون گفتن اگر میخوای خارج کار کنی باید JD بخونی LLM برای کسیه که میخواد آشنایی پیدا کنه و برگرده کشور خودش، منظورشون این بود که اون زیرساخت ها و اصلیات نظام حقوقی رو اول باید شناخت تا در هر گرایشی موفق بود.
خواهش میکنم لطفا شما هم نظرتون درباره این سوالات بفرمایید (ببخشید شماره میزنم برای اینه که راحت تر جواب بدید)

1. شما الان خودتون وسط گود هستید، نظرتون چیه؟ اگر برمیگشتین از اول چه مقطع و احتمالا گرایشی انتخاب می کردید؟

2. میشه خواهش کنم درباره تصمیم شغلی آیندتون هم صحبت بفرمایید که می خواید چکار کنید؟ اگر مایل نیستید فقط بفرمایید که آیا الان که LLM خوندین بینشتون نسبت به کار حقوقی نسبت به قبل تغییر کرد و این تغییر برنامه های آینده ی شما رو عوض کرده یا نه اتفاقی نیفتاده و مدرک و آگاهی بوده که کسب کردید و درنهایت هم برخواهید گشت؟

3. متاسفانه بسیار مردد هستم با اینکه مشکل زبانی ندارم موندم که LLM بخونم یا ایران بمونم، من فکر میکنم ایران فضای کار حرفه ای نیست و آدم خیلی درگیر مسائل جزئی و فرعی و اعصاب خوردکن میشه، نمیدونم شما هم با من موافقید یا خیر؟

از لطف و توجهتون بی نهایت سپاسگزارم
بهترین ها رو براتون آرزو دارم
سلام. وقت بخیر

در مورد اینکه برخی گفتن باید JD بخونید: ببینید اینکه JD بخونید و بعد برید مستر طبیعتا خیلی قوی تر میشید. زبان تون بسیار قوی و حرفه ای میشه (زبان حقوقی و عمومی). پایه دانش حقوقی تون در کشور مقصد بسیار قوی تر میشه و خوب در واقع شما حقوق رو از صفر در اون کشور می خونید (از اینجا ببینید فرض میکنیم کشور مقصد آمریکا هست. تا گفتگو ساده تر شه)
اما اینکه فرمودن LLM برای کسیه که میخواد برگرده کشور خودش، میتونم بگم خیلی درست نیست. خیلی ها ال ال ام میگیرن و در طول تحصیل هم خوب مطالعه میکنن و بعدش آزمون وکالت نیویورک یا کالیفرنیا و .. شرکت میکنن و وکیل میشن و وکالت میکنن در آمریکا. تعداد شون هم کم نیست. (باز هم میگم: طبیعیه وقتی جی دی رو بخونید و بعدش ال ال ام، منطقا قوی تر میشید. چون سه سال بیشتر درس میخونید. اما این به این معنا نیست که اگر مستقیم برید ال ال ام، موفقیت غیرممکنه. نه. بستگی داره چقدر تلاش کنید. اکثر غیرآمریکایی هایی که من تا الان دیدم که وکیل شدن، مستقیم برای ال ال ام اومده بودن)

و اما در مورد سوالاتی که شماره خوردن:
۱. اگر منظورتون از برگشتن به عقب، برگشتن به قبل آمریکا اومدن هست، پاسخم اینه که همین ال ال ام رو مستقیم میام (این بخاطر برنامه های شخصی من هست. من بجز خوندن حقوق برنامه های دیگه هم دارم که به مراتب بیشتر از حقوق وقت گیره و برام مهم تره گاهی. باید ببینید هدف تون چی هست؟ چقدر وقت دارید؟ هدف ها هرکدوم چقدر اهمیت دارن؟ هزینه منفعت؟ و بعد یک تصمیم منطقی بگیرید)
۲. در ذهن من چیزی تغییری نکرده نسبت به زمان قبل از ال ال ام گرفتنم. خیلی در مورد برنامه های آینده م نمیتونم صحبت کنم (معمولا قدم هایی که برمیدارم یک مدت بعد در قالب یک پست در شبکه اجتماعی یا یک نوشته در همین وبلاگم دیده میشه. البته مواردی که مرتبط با حقوق یا تکنولوژی هست فقط!) اما اگر در مورد برنامه های مرتبط با حقوقم میپرسید تا این حد میتونم بگم که احتمالا آزمون وکالت کالیفرنیا شرکت میکنم (فعلا مشغله زیاد هست. اما اگر وقت شه احتمالا این کار رو بکنم تا سال آینده. بخاطر یک سرویس حقوقی که ارائه خواهم کرد.) در مورد برگشتن هنوز نمیتونم صحبت کنم. بحث شرکت در آزمون وکالت و بحث تکمیل سرویس حقوقی ای که قصد ارائه ش رو دارم، موضوعات زمان بری هستند. خصوصا سرویسی که میخوام ارائه کنم بسیار پیچیده و بزرگ هست. بهمین خاطر درصورتی که برنامه ها درست پیش بره حداقل چند سالی زمان خواهد برد تا کارها تکمیل شه. و همین موضوع بحث برگشتن کمی پیچیده هست (در کل با شرایط فعلی، و با برنامه هایی که هست، پاسخ به سوال اینکه برنامه برگشتن دارم یا خیر ساده نیست. نمیتونم پاسخی در این مورد بدم متاسفانه)
۳. شاید بهتر باشه در حال حاضر من در مورد شرایط فعلی ایران نظر ندم. خصوصا که تقریبا ۲ سالی دور بودم (هرچند همیشه پیگیر بودم و جز خبر منفی چیزی نشنیدم، اما در کل ترجیح میدم حداقل در این پست دیدگاهم رو ننویسم. حالا اگر جای دیگری یا در پست دیگری مناسب بود شاید مفصل صحبت کنم روزی) اما در مورد اینکه پرسیدید ایران بمونید یا برید جای دیگه، باید بگم بهتره دقیق شرایط و اهداف و برنامه هاتون رو بنویسید. بررسی کنید. ببینید با شرایطی که دارید، امکان رسیدن به اهداف تون در ایران هست یا خیر؟ (احساسی بررسی نکنید. واقعا منطقی ببینید شدنی هست یا خیر) اگر شدنی بود و مشکلی نبود، نیازی نداره الکی هزینه مالی و فکری و عمری و ... کنید و برید یک کشور دیگه درس بخونید و آزمون بدید و ...! بمونید ایران و تلاش تون رو بیشتر کنید و صبور باشید و به سمت هدف تون برید. اما اگر بررسی کردید و دیدید که هدفی که دارید و یا برنامه و ایده هایی که دارید تا ۵ تا ۱۰ سال آینده در ایران شدنی نیست، اونوقت تصمیم بگیرید که خارج بشید. (بزارید راحت تر صحبت کنم کمی: خارج درس خوندن شاهکار نیست. اصلا هم چیز با کلاسی نیست. آره یک مدت اولش شاید حس عالی داشته باشید اما بعد از یک مدت کاملا براتون عادی میشه. مثل هر دستاورد دیگه ای. آمریکا و ... هم بهشت نیست. همه جا مشکلات و سختی های خودشو داره. کسی هم با صرف خارج درس خوندن به جایی نرسیده - مگر اینکه ژنش خوب بوده!! - آره اگر بشدت تلاش کنید و واقعا در سطح بالایی باشید خیلی خوب میتونید پیشرفت کنید اینجا. بسیاری مشکلات رو هم ندارید اینجا. اما یک سوال رو قبل از هر اقدامی از خودتون بپرسید: آیا واقعا به چیزی که هدفم هست، در ایران نمیتونم برسم؟ اگر پاسخ تون مستند و منطقی، خیر بود، اونوقت تصمیم بگیرید به خارج شدن. اما اگر مثبت بود و دیدید که در ایران هم میتونید، اونوقت قید خارج رفتن رو بزنید و با خیال راحت و با تلاش زیاد و با برنامه حرفه ای به مسیر تون ادامه بدید و اینو بدونید که هیچ چیزی رو از دست ندادید.) من خودم هم همین سوال رو از خودم پرسیدم و پاسخم در مورد کیس خودم، منفی شد و بهمین خاطر الان ایران نیست در حال حاضر.

نمیدونم چقدر تونستم منظورم رو برسونم. اگر جاییش گنگ بود بپرسید بیشتر توضیح بدم. امیدوارم مفید واقع شه.
 
  • سپاس
واکنش‌ها: fal

داده های تارنگار نوشته

نویسنده
حامد عظیمی
نمایش‌ها
4,432
دیدگاه ها
14
ارزیابی ها
1
واپسین بروزرسانی
امتیاز کاربران
5.00 ستاره 1 ارزیابی

نوشته‌های بیشتر در عمومی حقوقی

نوشته‌های بیشتر از حامد عظیمی

اشتراک‌گذاری این مطلب

بالا