بنام خدا
بیش از نیم قرن است که حقیر در قوانین اساسی کشورها وازجمله قانون اساسی جمهوری اسلامی مطالعه داشته وقلم زده ام. شرایط امروز جامعه ایجاب میکند که در مساله گزینش رهبری آگاهی مردم فزون یابد ودست اندر کاران آگاهتر شوند ولذا باردیگر دراین باره قلم میزنم ان شاء الله.
طبق اصل109قانون اساسی رهبری باید دارای شروط زیر باشد:
صلاحیت علمی برای افتا-عدالت وتقوا-تدبیرشجاعت وبینش سیاسی واجتماعی ومدیریت وقدرت کافی
ازده مورد 6 مورد جنبه شخصی دارد و4 مورد جنبه عملی واجرائی که عبارتند از:
عدالت- تدبیر-شجاعت وبینش سیاسی واجتماعی ومدیریت.
این موارد در حوزه ها ومدیریتهای جزئی وغیر اجرائی بدست نمیاید. تنها در مسوولیت قوه مجریه وریاست جمهوری است که صلاحیت فرد برای این امر مهم احراز میگردد.علاوه براین امر مساله محبوبیت عمومی هم لازم است که این امر تنها در یک انتخابات مانند انتخاب رئیس جمهور مشخص میگردد.آراء میلیونی ملت به رئیس جمهور بهترین نشانه محبوبیت است
بنابراین تنها سمتی که رهبری ساز است پست ریاست جمهوری است ودر میان روسای جمهور تنها دونفر روحانی هستند که میتوانند این سمت را احراز کنند چون بقیه فاقد صلاحیت علمی برای افتا هستند .
اینجاست که باید قدر مسوولان اجرائی را دانست وبیهوده بدانان تهمت نزد واز گردونه رهبری خارج ننمود والا نظام گرفتار چهره ای میگردد که صلاحیت لازم برای امور اجرائی کشوررا ندارد .چه مدیریت کلان نیروهای مسلح خود حساسترین بخش اجرائی کشور است که درعهده رهبری است.
بنابراین مهمترین شرط رهبری مدیریت کلان کشور است واین امر جز ازطریق طی مرحله ریاست جمهوری احراز نمیگردد.
البته در آینده میتوان با تغییر درقانون اساسی شورای رهبری را احیا نمود وامر رهبری را برعهده روسای سه قوه قرار داد تا در عمل مشکلی پیش نیاید .
در هرحال به اعتقاد بنده تنها مسیر درست برای احراز رهبری مدیریت کلان اجرائی کشور است که خوشبختانه دونفر فعلا موجودند .
بیش از نیم قرن است که حقیر در قوانین اساسی کشورها وازجمله قانون اساسی جمهوری اسلامی مطالعه داشته وقلم زده ام. شرایط امروز جامعه ایجاب میکند که در مساله گزینش رهبری آگاهی مردم فزون یابد ودست اندر کاران آگاهتر شوند ولذا باردیگر دراین باره قلم میزنم ان شاء الله.
طبق اصل109قانون اساسی رهبری باید دارای شروط زیر باشد:
صلاحیت علمی برای افتا-عدالت وتقوا-تدبیرشجاعت وبینش سیاسی واجتماعی ومدیریت وقدرت کافی
ازده مورد 6 مورد جنبه شخصی دارد و4 مورد جنبه عملی واجرائی که عبارتند از:
عدالت- تدبیر-شجاعت وبینش سیاسی واجتماعی ومدیریت.
این موارد در حوزه ها ومدیریتهای جزئی وغیر اجرائی بدست نمیاید. تنها در مسوولیت قوه مجریه وریاست جمهوری است که صلاحیت فرد برای این امر مهم احراز میگردد.علاوه براین امر مساله محبوبیت عمومی هم لازم است که این امر تنها در یک انتخابات مانند انتخاب رئیس جمهور مشخص میگردد.آراء میلیونی ملت به رئیس جمهور بهترین نشانه محبوبیت است
بنابراین تنها سمتی که رهبری ساز است پست ریاست جمهوری است ودر میان روسای جمهور تنها دونفر روحانی هستند که میتوانند این سمت را احراز کنند چون بقیه فاقد صلاحیت علمی برای افتا هستند .
اینجاست که باید قدر مسوولان اجرائی را دانست وبیهوده بدانان تهمت نزد واز گردونه رهبری خارج ننمود والا نظام گرفتار چهره ای میگردد که صلاحیت لازم برای امور اجرائی کشوررا ندارد .چه مدیریت کلان نیروهای مسلح خود حساسترین بخش اجرائی کشور است که درعهده رهبری است.
بنابراین مهمترین شرط رهبری مدیریت کلان کشور است واین امر جز ازطریق طی مرحله ریاست جمهوری احراز نمیگردد.
البته در آینده میتوان با تغییر درقانون اساسی شورای رهبری را احیا نمود وامر رهبری را برعهده روسای سه قوه قرار داد تا در عمل مشکلی پیش نیاید .
در هرحال به اعتقاد بنده تنها مسیر درست برای احراز رهبری مدیریت کلان اجرائی کشور است که خوشبختانه دونفر فعلا موجودند .
