بنام خدا
زیر پوست شهر مردمی هستند با یک صد رهبر دینی ومذهبی ودر کنار هم زندگی میکنند ایرانیانی با ادیان گوناگون ومذاهب مختلف وفرق متفاوت از بی دینی تا شیعه خالص همه درزیر یک سقفی بنام آسمان ایران زمین زندگی میکنند وکاری به هم ندارند حتی در میان پیروان اهلبیت نیز گروه های متفاوت با مراجع دینی خود درکنار هم زیست میکنند چرا که همه آزادند وکسی نمیتواند اندیشه وباور خودرا به دیگری تحمیل نماید.
روی پوست شهرمردمی هستند که در حکومت جمهوری اسلامی زندگی میکنند وهمه دارای یک رهبری واحد هستند حتی آن یکصد رهبر موجود درزیر پوست شهر نیز ازآن تبعیت میکنند اما مردم در دوشاخه شده اند برخی که اقلیت هم هستند به این حکومت بعنوان یک اعتقاد باور دارند ورهبری را نماینده خداوند میدانند وهمچون عقیده زیر پوست شهر تابع کامل آنند .اما گروهی دیگر که اکثریت نیز هستند اینگونه نمی اندیشند وخودرا قانونا به رهبری نظام ملتزم میدانند چرا که قانون چنین است وباید به اراده جمع احترام گذاشت . اما دسته اول برخلاف آنچه در زیر پوست شهر میگذرد چون دارای قدرت فیزیکی هستند دیگران را تحمل نمیکنند ومصرند که همه بباور آنان بگروند درحالیکه مساله باور واعتقاد امری درونی است و درخود قانون اساسی هم مساله التزام مطرح گردیده است .
نتیجه:اگر همچون زیر پوست شهر ما بتوانیم مخالفان خودرا تحمل کنیم شهر در آرامش بسر خواهدبرد ونظام به پیش میرود .هیچ تفاوتی میان زیر پوست شهر وروی آن نیست .هرگز قدرت نباید در میان مردم حاکم باشد چرا که مردم زیر بار زور نمیروند باید قانون حاکم باشد که محصول اراده جمع است ودر قانون اساسی هرگز سخن از تسلیم دربرابر حاکم نیست بلکه التزام عملی دربرابر قانون است
زیر پوست شهر مردمی هستند با یک صد رهبر دینی ومذهبی ودر کنار هم زندگی میکنند ایرانیانی با ادیان گوناگون ومذاهب مختلف وفرق متفاوت از بی دینی تا شیعه خالص همه درزیر یک سقفی بنام آسمان ایران زمین زندگی میکنند وکاری به هم ندارند حتی در میان پیروان اهلبیت نیز گروه های متفاوت با مراجع دینی خود درکنار هم زیست میکنند چرا که همه آزادند وکسی نمیتواند اندیشه وباور خودرا به دیگری تحمیل نماید.
روی پوست شهرمردمی هستند که در حکومت جمهوری اسلامی زندگی میکنند وهمه دارای یک رهبری واحد هستند حتی آن یکصد رهبر موجود درزیر پوست شهر نیز ازآن تبعیت میکنند اما مردم در دوشاخه شده اند برخی که اقلیت هم هستند به این حکومت بعنوان یک اعتقاد باور دارند ورهبری را نماینده خداوند میدانند وهمچون عقیده زیر پوست شهر تابع کامل آنند .اما گروهی دیگر که اکثریت نیز هستند اینگونه نمی اندیشند وخودرا قانونا به رهبری نظام ملتزم میدانند چرا که قانون چنین است وباید به اراده جمع احترام گذاشت . اما دسته اول برخلاف آنچه در زیر پوست شهر میگذرد چون دارای قدرت فیزیکی هستند دیگران را تحمل نمیکنند ومصرند که همه بباور آنان بگروند درحالیکه مساله باور واعتقاد امری درونی است و درخود قانون اساسی هم مساله التزام مطرح گردیده است .
نتیجه:اگر همچون زیر پوست شهر ما بتوانیم مخالفان خودرا تحمل کنیم شهر در آرامش بسر خواهدبرد ونظام به پیش میرود .هیچ تفاوتی میان زیر پوست شهر وروی آن نیست .هرگز قدرت نباید در میان مردم حاکم باشد چرا که مردم زیر بار زور نمیروند باید قانون حاکم باشد که محصول اراده جمع است ودر قانون اساسی هرگز سخن از تسلیم دربرابر حاکم نیست بلکه التزام عملی دربرابر قانون است
