محمود طی دادخواستی به خواسته رفع تصرف عدوانی از یک قطعه ملک مقوم به مبلغ دو میلیون و پانصد هزار ریال علیه سعید اقامه دهوی می نماید در جلسه اول دادرسی خوانده حضور پیداد نمی کند ولی وکیل خوانده طی لایحه ای ضمن انضمام گواهی پزشکی مبنی بر ابتلا به مرض مانع حرکت به دادگاه اعلام می نماید قادر به شرکت در جلسه دادرسی نیست فلذا تقاضای تجدید جلسه دادرسی را می نماید. دادگاه به دادخواست رسیدگی نموده ختم رسیدگی را راعلام و رای خود را حضوری و قطعی اعلام می کند وکیل سعید با اطلاع از رای نسبت به آن واخواهی می نماید دادگاه واخواهی را به علت حضوری دانستن رای رد می نماید و رای خود را نیز قطعی می داند. وکیل خوانده از این رای تجدید نظر خواهی نموده و دادگاه تجدیدنظر به علت غیابی دانستن رای آن را نقض نموده جهت رسیدگی به واخواهی به دادگاه بدوی اعاده می دهد دادگاه بدوی با قبول واخواهی،رای واخواسته را نقض نموده و حکم بر رد دعوای خواهان اصلی اعلام نموده و ان را قطعی اعلام می کند. خواهان بدوی که رای دادگاه را قابل تجدیدنظر می داند نسبت به آن تجدید نظر خواهی نموده و دادگاه تجدید نظر ضمن پذیرش تجدیدنظر خواهی حکم دادگاه بدوی را بلحاظ عدم ورود در ماهیت، قرار تلقی و با نقض قرار مزبور پرونده را جهت رسیدگی ماهوی به دادگاه بدوی اعاده می دهد.
لذا سوال این است که آیا
الف)نظر دادگاه بدوی در خصوص حضوری دانستن رای خویش صحیح می باشد یا خیر؟ چرا؟
ب)رای دادگاه بدوی در خصوص قطعی دانستن رای خویش صحیح میباشد یا خیر؟ چرا؟
ج)آیا رای دادگاه تجدیدنظر در قرار تلقی نمودن حکم دادگاه بدوی صحیح می باشد یا خیر؟ چرا؟
لطفا پاسخ های درست و با استناد قانونی ارائه گردد. با تشکر از دوستان گرامی.
لذا سوال این است که آیا
الف)نظر دادگاه بدوی در خصوص حضوری دانستن رای خویش صحیح می باشد یا خیر؟ چرا؟
ب)رای دادگاه بدوی در خصوص قطعی دانستن رای خویش صحیح میباشد یا خیر؟ چرا؟
ج)آیا رای دادگاه تجدیدنظر در قرار تلقی نمودن حکم دادگاه بدوی صحیح می باشد یا خیر؟ چرا؟
لطفا پاسخ های درست و با استناد قانونی ارائه گردد. با تشکر از دوستان گرامی.
واپسین ویرایش بدست یکی از سرپرستان: