محمدمهدى آصفى
پیوند اعضا به سه صورت قابل تصور است:
صورت نخست: پیوند عضو از انسان زنده به بیمارى كه نجاتش واجب است، به گونه اى كه جان اهدا كننده عضو به خطر نیفتد؛ مثل اهداى یك كلیه به بیمارى كه هر دو كلیه اش از كار افتاده است؛ زیرا تجربه هاى پزشكى فراوان، امكان زندگى با یك كلیه را به اثبات رسانده است. این حالت هم از دیدگاه فقهى و هم از نظر اخلاق پزشكى جایزاست.
صورت دوم: پیوند اعضاى اصلى كه حیات انسان به آن وابسته است و اهدا كننده آن را به دام مرگ مى افكند مانند قلب، كبد، ریه ها...
پیوند اعضا به سه صورت قابل تصور است:
صورت نخست: پیوند عضو از انسان زنده به بیمارى كه نجاتش واجب است، به گونه اى كه جان اهدا كننده عضو به خطر نیفتد؛ مثل اهداى یك كلیه به بیمارى كه هر دو كلیه اش از كار افتاده است؛ زیرا تجربه هاى پزشكى فراوان، امكان زندگى با یك كلیه را به اثبات رسانده است. این حالت هم از دیدگاه فقهى و هم از نظر اخلاق پزشكى جایزاست.
صورت دوم: پیوند اعضاى اصلى كه حیات انسان به آن وابسته است و اهدا كننده آن را به دام مرگ مى افكند مانند قلب، كبد، ریه ها...
You do not have permission to view the full content of this article.
وارد شده یا نام نویسی شوید
