ولايت در زبان عربي از ماده*ي «ولي» به معناي آمدن چيزي است در پي چيزي ديگر كه لازمه*ي چنين ترتبي قرب و نزديكي آنها به يكديگر است. به همين جهت در كاربرد عمومي *آن در معاني «دوستي»، «متابعت و پيروي» و «سرپرستي و رهبري» به*كار مي*رود.[1] در اصطلاح فقهي، ولايت به معناي تصرف و قيام به شئون غير است و در مورد فقيه جامع*الشرايط در سه مورد به كار رفته است:
1. امر افتاء و قضا؛
2. مواردي كه مولي عليه قادر به اداره*ي امور خود نباشد؛ مانند ميت و سفيه و صغير و مفلس و غايب و... که از...
You do not have permission to view the full content of this article. وارد شده یا نام نویسی شوید