آنکه براي کاستن از آلام خود، آرام ديگران را مي آلايد و مستي خويش را بر هستي بيش مي پسندد، آنگاه که اراده از او تهي شد و آنچه را که نبايد محقق ساخت، استحقاق آن را ندارد که همتراز نائم و صغير غيرمميز و مجنون قرارگيرد و به بهانه ي فقدان قصد از کارزار بگريزد...