با نیم نگاهی به مقررات حاکم بر حقوق خانواده (زن) متوجه تبعیض آشکار جنسیتی می شویم. مواردی مانند حق مهریه، نفقه و اجرت المثل از دیرباز به نحو یک جانبه به نفع زنان بوده است.( البته باید دقت بشه که مهریه و نفقه ی امروزی با احکام اسلام اشتباه نشه چون مهریه های امروزی به هیچ وجه اسلامی نیست و در اسلام نفقه دارای ضمانت اجرای کیفری نیست) برای نمونه اجرت المثل به مبلغی اطلاق می شود که زن بابت اعمال و فعالیت های خود در خانواده از همسر خود طلبکار می شود! سوال این است که پس چه کسی بابت زحمات و فعالیت های مردان پاداش و مزد می دهد؟! با توجه به این که زنان امروزی نسبت به گذشته کمتر پایبند خانه و خانواده هستند و بیشتر به دنبال پیروی از حوایج شخصی و تمنیات خود هستند بیشتر زحمات خانواده بر دوش مردان است. در حالی که همواره زحمات آنان نادیده گرفته می شود. علاوه بر این مواردی مانند شرط تنصیف دارایی مرد در زمان طلاق نیز کاملا ناعادلانه و بی اساس می نماید. با این حال قضیه به این جا ختم نمی شود و علاوه بر موارد فوق وفق ماده30 قانون حمایت خانواده91( قانون حمایت از اضمحلال خانواده) در مواردی که زوجه در دادگاه ثابت کند به امر زوج یا اذن وی از مال خود برای مخارج متعارف زندگی مشترک که برعهده زوج است هزینه کرده و زوج نتواند قصد تبرع زوجه را اثبات کند، میتواند معادل آن را از وی دریافت نماید!