خیار عیب
بموجب مادهء 423 و 424 قانون مدنی ایران«خیارعیب وقتی برای مشتری ثابت است که عیب مخفی و موجود در زمان عقد باشد مقصود از عیب مخفی عیسی‏است که مشتری حین وقوع بیع عالم به آن نبوده اعم از اینکه عیب واقعا مخفی و مستور بوده و یا اینکه ظاهر بوده ولی مشتری بان ملتفت نشده است»بدیهی است‏هرکس مسئول خسارت ناشی از غفلت و اهمال و عدم دقت‏خود می‏باشد ولی در این مورد معلوم نیست که عدم توجه‏و التفات بیشتری بعیب ظاهر و آشکاریکه در مبیع وجود داشته بچه ملاک و روی چه اصل و قاعده برای دیگری‏«بایع»ایجاد...
You do not have permission to view the full content of this article. وارد شده یا نام نویسی شوید