نوشتن و قصه گفتن در واقع وسيله اي براي مقابله و کنار آمدن با تغييراتي است که با آن روبرو مي شويم .
در حالي که همه ما لزوماً داستان پرداز نيستيم،مي توانيم حوادث و ماجراهاي زندگي خود را هم بنويسيم. در واقع اين کمکي است به التيام تألمات روح. صحبت کردن از احساسات،ادراکات،نقطه نظرها و خاطرات هميشه اقدامي در جهت تخفيف تألمات رواني است. بازگفتن آنچه در ذهن داريم،وزنه هاي بسته شده به روح و روان ما را سبک مي کند. بسياري از مذاهب از اين مفهوم براي التيام هاي...
You do not have permission to view the full content of this article.
وارد شده یا نام نویسی شوید