در فرهنگ سیاسی و فلسفی كمتر واژهای به اندازه «آزادی» به بازی گرفته شده است. در حالی كه پارهای از حكیمان آزادی را به مفهوم رهایی از هر گونه قید و بند دانستهاند، جمعی دیگر آن را اطاعت از عقل و اقدام به قانون معنی كرده اند. گویی رمز این همه اختلاف و ابهام در خود واژه آزادی نیز نهفته باشد. این واژه به دلیل پیشینه تاریخی خود در جهان طنینی اخلاقی و عاطفی هم دارد و در زمره واژه های مقدس درآمده است و هر جا نامی از آزادی است، از جمله آزادمرد، آزادی خواه و آزاده و مانند اینها، هدف ستایش و تفاخر است و...
You do not have permission to view the full content of this article. وارد شده یا نام نویسی شوید